اثر عصاره هیدرو الکلی گیاه تشنه داری (Scrophularia striata) بر ترمیم زخم سوختگی در موش صحرایی

سابقه و هدف: از گذشته های دور گیاه تشنه دار یدر درمان التهاب، عفونت چشم و گوش، سوختگی پوستی و زخم های عفونی بکار می رفت. در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی گیاه تشنه داری بر ترمیم زخم سوختگی درجه 2 مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 21 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 300-250 گرم که به یک گروه 6 تایی و 3 گروه 5 تایی تقسیم شدند، انجام گردید. گروه اول به عنوان کنترل، گروه دوم به عنوان گروه حامل با روغن زیتون، گروه سوم با دوز 5/2 درصد و گروه چهارم با دوز 5 درصد عصاره تشنه داری به مدت 21 روز تحت تیمار قرار گرفتند. هر سه روز یک بار سطح و محیط زخمها اندازه گیری شد و درصد بهبودی زخم ها طی روزهای درمان در گروههای مختلف مقایسه شد. به منظور مطالعه بافت شناسی در روز21 از هر گروه نمونه هایی از ضخامت کامل زخم ها برداشته و بررسی شد. یافته ها: مقایسه مساحت زخم ها نشان داد دوز5 درصد تشنه داری در روز6 (73/41±77/1447)، روز 15 (35/159±74/885) روز 18 (44/122±52/556) (05/0>p) و روز 21 (06/58±12/293) (001/0>p) و دوز 5/2 درصد در روز 18 (35/123±66/664)، روز 21 (00/56±94/398) (05/0>p) با گروه کنترل روز 18 (52/73±98/891)، روز 21 (70/55±13/538) و هم گروه حامل روز 18 (31/96±93/756)، روز 21 (34/43±69/480) تفاوت داشت، در مقایسه محیط زخم ها دوز 5 درصد در روزهای 18 (14/13±24/105) (01/0>p)، 21 (61/8±06/75) (05/0>p) با گروه کنترل روز 18 (62/4±65/136)، روز 21 (86/4±47/104) و با گروه حامل روز 18 (73/12±07/122)، روز 21 (04/11±76/100) دارای تفاوت بود. مطالعه بافتی نشان داد اولسر، بافت جوانه، عروق خونی، اگزودا و کلاژن در هر دو گروه درمان با عصاره تشنه داری افزایش معنی دار و درگیری عضله در گروه 5 درصد تشنه داری کاهش معنی داری داشت (05/0p